چه کسانی از کات نوزاد استفاده می کنند؟

کات نوزاد معمولاً توسط کودکان زیر ۴۴ اینچ قد استفاده می شود. محدودیت‌های وزن بسته به سازنده و اینکه آیا کات صرفاً برای استفاده کودک در نظر گرفته شده است یا اینکه به گونه‌ای طراحی شده است که به یک مراقب اجازه می‌دهد تا برای مراقبت بیشتر به کودک ملحق شود، متفاوت است.

شیرخواران و کودکان نوپا که تحت درمان بستری در بیمارستان قرار می گیرند، رایج ترین استفاده کنندگان از تخت های بیمارستانی هستند. همچنین بسیاری از برنامه های کاربردی دیگر برای تخت های بیمارستانی وجود دارد. آن‌ها می‌توانند برای کودکانی که در خانه برای شرایط مربوط به زایمان زودرس، بیماری‌های عصبی-عضلانی یا اسکلتی عضلانی از جمله فلج مغزی، ناتوانی‌های رشدی عمیق، شرایط عصبی مانند صرع یا سایر اختلالات تشنجی، مشکلات تنفسی و قلبی، در طول مراقبت از آسایشگاه و زمانی که تحت مراقبت در خانه قرار می‌گیرند، مفید باشند.

تخت‌خواب‌های بیمارستانی با طراحی ویژه اغلب برای کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​بیماری‌های مرتبط و ناتوانی‌های رشدی که در خواب راه می‌روند یا اگر بدون مراقبت از تخت بالا بروند برای خود خطری استفاده می‌کنند.

چه زمانی از تخت های بیمارستانی استفاده می شود؟

تخت های بیمارستانی نوزاد زمانی استفاده می شوند که کودک نوپا یا شیرخوار نیاز به موقعیتی داشته باشد که در یک تخت معمولی به دست نمی آید، مانند بالا بردن سر تا زاویه ۳۰ درجه یا بیشتر برای جلوگیری از رفلاکس معده یا اجازه دادن به کودک برای تنفس راحت.

کودکان مبتلا به اختلالات تشنجی که شامل صرع می شود، با خیال راحت در کات نوزاد ساخته شده ویژه می خوابند. کناره های بلند و فضاهای باریک بین لت ها مانع از افتادن آنها از تخت در طول یک قسمت می شود و از به دام افتادن سر یا اندام جلوگیری می کند.

آنها همچنین توسط کودکانی که نیاز به استفاده از دستگاه های IV، اکسیژن یا دستگاه های نظارت دارند استفاده می شوند. تخت بیمارستان به مراقبین امکان دسترسی آسان به کودک و تجهیزات پزشکی را می دهد.

کات نوزاد چگونه استفاده می شوند؟

با رعایت دستورالعمل های به کار رفته در بخش های اطفال، مراقب کودک را در وسط تشک قرار می دهد، معمولاً به پشت، مگر اینکه پزشک کودک دستور دیگری بدهد. هر گونه خطوط IV، تجهیزات اکسیژن یا سرنخ‌های مانیتور در کناره‌های کودک قرار داده می‌شود تا از گرفتگی دست‌ها یا سر جلوگیری شود. ریل های کناری در حالت قفل شده بالا یا بسته می شوند و کودک ممکن است یک چرت بزند یا شب بخوابد.

برخی از مدل‌ها دارای پلتفرمی هستند که می‌تواند برای تسهیل تعویض پوشک، درمان‌هایی مانند استفاده از داروهای موضعی یا تعویض بانداژ، یا انتقال به کالسکه یا ویلچر، بالا و پایین شود. برخی از مدل ها دارای ریل های جانبی هستند که به جای درب های کمد باز می شوند. تخت‌خواب‌های بیمارستانی همچنین دارای چرخ‌هایی هستند تا جابه‌جایی آسان از یک مکان به مکان دیگر را تسهیل کرده و به راحتی در تمیز کردن اتاق کودک امکان‌پذیر باشد.

بیشتر بخوانید: ۵ مزیت کات نوزاد و چرا تخت نوزاد ضروری است؟

فضاهای باریک بین ریل ها و فاصله تنگ بین تشک، سکو و کناره ها از گیر افتادن سر یا اندام ها در صورتی که کودک در گهواره دچار تشنج شود، اگر هنگام خواب غلت بزند یا صرفاً در حال کاوش خود باشد، جلوگیری می کند. محیط او و آزمایش مرزها. ریل‌ها در برخی مدل‌ها تا دو برابر بیشتر از ریل‌هایی هستند که در تخت‌خواب‌های معمولی یافت می‌شوند و احتمال بالا رفتن کودک از آن بدون کمک را کاهش می‌دهند. برخی از مدل‌ها همچنین دارای سایبان‌هایی هستند که هم برای ایمنی فیزیکی و هم برای ایجاد احساس محصور بودن که برای برخی از کودکان آرامش‌بخش است.

بسته به سازنده و مدل، سر سکوی خواب ممکن است به صورت دستی یا توسط یک موتور الکترونیکی به موقعیت مطلوب برسد.

گهواره های بیمارستانی در کجا استفاده می شود؟

گهواره های بیمارستانی در مراکز پزشکی ارائه دهنده مراقبت های بستری همراه با استراحت، مراکز اقامتی یا روزانه برای کودکان با نیازهای ویژه استفاده می شود. آنها اغلب در مراکز زایمان و خانه های خصوصی نوزادان و کودکان نوپا که برای شرایط مزمن و ناتوانی های مزمن نیاز به اسکان تخصصی دارند، گنجانده می شوند.