اختلالات تنفسی نوزادان چیست؟

ریه ها برخی از آخرین اندام هایی هستند که در مرحله قبل از تولد در بدن کودک شما رشد می کنند. برخی از قسمت های مهم ریه های آنها تا پایان بارداری رشد نمی کند.

سورفکتانت ماده ای است که به کاهش کشش سطحی در ریه های آنها کمک می کند. تا ماه هشتم یا نهم بارداری ایجاد نمی شود. اگر نوزاد شما نارس به دنیا بیاید، ریه های او ممکن است فرصت رشد کامل نداشته باشند. این می تواند منجر به انواع اختلالات تنفسی شود.

علائم اختلالات تنفسی نوزادان چیست؟

اگر کودک شما اختلال تنفسی داشته باشد، ممکن است بلافاصله پس از تولد یا چند روز بعد علائمی را ایجاد کند. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

عدم وجود تنفس

تنفس کم عمق

تنفس نامنظم

تنفس سریع و پی در پی

غرغر کردن

شعله ور شدن بینی

انقباضات، که زمانی اتفاق می‌افتند که کودک در هر نفس، قفسه سینه یا ماهیچه‌های شکم خود را به داخل می‌کشد

چه چیزی باعث اختلالات تنفسی نوزاد می شود؟

نارس بودن علت اصلی اختلالات تنفسی مرتبط با رشد ریه است. اگر ریه های کودک شما تا زمان تولد به طور کامل رشد نکرده باشد، ممکن است مشکلات تنفسی داشته باشد.

نقایص مادرزادی که بر رشد ریه یا راه هوایی تأثیر می گذارد نیز می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود.

انواع اختلالات تنفسی نوزادان

انواع بسیاری از اختلالات تنفسی مرتبط با رشد ریه وجود دارد. آنها معمولاً هنگام تولد نوزاد، قبل از اینکه ریه های آنها زمان رشد کامل داشته باشند، رخ می دهند. انواع زیر از اختلالات تنفسی ممکن است رخ دهد:

پنومونی

اگر نوزاد شما نارس به دنیا بیاید و ریه های او به طور کامل رشد نکرده باشد، خطر ابتلا به ذات الریه افزایش می یابد.

نوزادان نارس سیستم ایمنی کمتری دارند و بنابراین بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند. آنها همچنین ممکن است روی دستگاه تنفس مصنوعی باشند و زمانی را در NICU بگذرانند که خطر عفونت را افزایش می دهد.

آسپیراسیون مکونیوم

مکونیوم اولین مدفوعی است که نوزاد شما تولید می کند، گاهی اوقات در رحم. امکان استنشاق مکونیوم در مدت کوتاهی پس از تولد برای آنها وجود دارد. این “آرزو” نامیده می شود. این می تواند باعث عفونت در ریه های آنها یا التهاب ریه شود.

پنومونی می تواند به دلیل عفونت یا آسپیراسیون مکونیوم رخ دهد. آسپیراسیون مکونیوم در نوزادان ترم یا پس از ترم بیشتر از نوزادان نارس شایع است.

سندرم دیسترس تنفسی

اگر کودک شما نارس به دنیا آمده باشد، ممکن است توانایی او در ساخت سورفکتانت به طور کامل رشد نکرده باشد. این امر می‌تواند باعث فرو ریختن کیسه‌های کوچک در ریه‌ها شود و تنفس را برایشان دشوار کند.

این وضعیت سندرم دیسترس تنفسی نامیده می شود. این بیماری در نوزادان تازه متولد شده، به ویژه آنهایی که شش هفته زودتر یا بیشتر به دنیا آمده اند، شایع است.

دیسپلازی برونکوپولمونری

نوزادانی که بیش از ۱۰ هفته زودتر به دنیا می آیند در معرض بیشترین خطر دیسپلازی برونکوپولمونری هستند. این وضعیت ممکن است به دلیل درمانی که کودک شما ممکن است در صورت رشد زودرس ریه دریافت کند، رخ دهد.

اگر کودک شما اینقدر زود به دنیا بیاید، ممکن است نیاز به دریافت اکسیژن و کمک تنفس از یک دستگاه تنفس مصنوعی داشته باشد. این درمان نجات دهنده است. با این حال، می تواند ریه های شکننده کودک شما را نیز زخمی کند. این می تواند حتی نفس کشیدن را برای آنها سخت تر کند.

عوامل خطر برای اختلالات تنفسی نوزادان چیست؟

اگر کودک شما قبل از اینکه ریه هایش زمان کاملی برای بلوغ پیدا کنند، به دنیا بیاید، در معرض خطر بیشتر اختلالات تنفسی است. هر چه کودک شما زودتر به دنیا بیاید، خطر مشکلات تنفسی در او بیشتر می شود.

اختلالات تنفسی نوزادان چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک کودک شما ممکن است بر اساس علائم و نشانه‌های قابل مشاهده، او را مبتلا به اختلال تنفسی تشخیص دهد. چندین آزمایش تشخیصی نیز می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند که آیا کودک شما اختلال تنفسی دارد یا خیر. به عنوان مثال، آنها ممکن است سفارش دهند:

یک عکس اشعه ایکس از ریه های کودک شما

پالس اکسیمتری برای اندازه گیری سطح اکسیژن در خون کودک شما

آزمایش گاز خون شریانی برای اندازه گیری سطح اکسیژن و دی اکسید کربن در خون کودک شما و همچنین اسیدیته خون او.

اختلالات تنفسی نوزادان چگونه درمان می شود؟

برنامه درمانی کودک شما به شرایط خاص و شدت علائم آن بستگی دارد. پزشک آنها ممکن است داروها، اکسیژن درمانی یا تهویه مکانیکی را تجویز کند.

داروها

داروهای اختلالات تنفسی نوزادان شامل موارد زیر است:

داروهای تنفسی، مانند گشادکننده‌های برونش، ممکن است به باز کردن مجاری تنفسی کودک شما برای آسان‌تر کردن تنفس کمک کنند.

سورفکتانت مصنوعی می تواند از فرو ریختن کیسه های هوایی کوچک در ریه های آنها جلوگیری کند.

دیورتیک ها می توانند از شر مایعات اضافی در ریه های خود خلاص شوند.

کافئین یک درمان رایج برای آپنه مکرر در نوزادانی است که نارس به دنیا می آیند.

اکسیژن درمانی

مشکلات تنفسی ممکن است مانع از دریافت اکسیژن کافی به ریه های کودک شما شود. آنها ممکن است به اکسیژن درمانی نیاز داشته باشند. برای این منظور در مراکز درمانی از اکسیژن هود نوزاد استفاده می شود که می تواند میزان مناسبی از اکسیژن را در اختیار نوزاد قرار دهد.

تهویه مکانیکی

اگر کودک شما به دلیل مشکلات ریوی نمی تواند به تنهایی نفس بکشد، ممکن است به کمک دستگاهی به نام ونتیلاتور نیاز داشته باشد.

اگر مشکلات تنفسی کودک شما به دلیل نقص مادرزادی باشد، ممکن است برای رفع مشکل نیاز به جراحی داشته باشد. پزشک کودک شما همچنین ممکن است مراقبت در منزل را توصیه کند که ممکن است مستلزم تداوم تجویز اکسیژن و درمان تنفسی باشد.